زانو
سروش نقدی؛ محمود کریمی مبارکه؛ امیررضا صادقی فر؛ محمد شیبانی؛ سلمان آذرسینا؛ پیمان محمدحسینی آذر
چکیده
مقدمه: پای پرانتزی نوعی تغیر شکل و دفورمیتی زانو است که در این دفورمیتی محور مکانیکی معمولا به سمت قسمت مدیال مفصل زانو جا به جا می‌شود. و دفورمیتی اندام تحتانی بیمار به شکل کمان در می آید. یکی از بهترین تکنیک‌ها برای اصلاح پای پرانتزی، استئوتومی فوقانی تیبیا (HTO ) است که این روش می‌تواند برخی از شاخص‌ها مانند اسلوپ خلفی تیبیا (PTS ) و ...
بیشتر
مقدمه: پای پرانتزی نوعی تغیر شکل و دفورمیتی زانو است که در این دفورمیتی محور مکانیکی معمولا به سمت قسمت مدیال مفصل زانو جا به جا می‌شود. و دفورمیتی اندام تحتانی بیمار به شکل کمان در می آید. یکی از بهترین تکنیک‌ها برای اصلاح پای پرانتزی، استئوتومی فوقانی تیبیا (HTO ) است که این روش می‌تواند برخی از شاخص‌ها مانند اسلوپ خلفی تیبیا (PTS ) و شاخص اینسال-سالواتی (ISI ) را تغیر دهد.مواد و روش کار: مطالعه ما یک مطالعه مقطعی بود که بر روی بیماران مبتلا به پای پرانتزی قبل و بعد از برش مرحله ای استئوتومی فوقانی تیبیا انجام شد. روش بررسی اسلوپ خلفی تیبیا به این صورت بود که قبل و بعد از عمل تیبیا فوقانی به روش Step Cut- MCL sparing ، یک عکس رادیوگرافی ساده در نمای جانبی واقعی (True lateral) از زانوی بیماران مبتلا به پای پرانتزی گرفته شد.سپس زوایا مورد بررسی قرار میگرفت سطح معناداری P Value <0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: در این مطالعه 21 بیمار شامل 11 مرد و 10 زن شرکت داده شدند. میانگین سنی و انحراف معیار بیماران 36.19 ± 10.17 سال بود، میانگین زاویه PTS قبل از عمل 11.48 ± 1.94 و بعد از عمل 11.48 ± 2.15 درجه بود.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر میانگین زاویه PTS بعد از HTO مقداری افزایش یافته است ولی این افزایش، تفاوت آماری معناداری را بین زن و مرد نشان نداده است. علاوه بر این، نتایج نشان داد که این افزایش میانگین زاویه PTS با سن و شاخص توده بدنی (BMI ) ارتباط معناداری ندارد. در مطالعه حاضر شاخص ISI قبل و بعد از درمان تفاوت معناداری را نشان نداده است.
علیرضا سعید؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیررضا صادقی فر؛ الهام رسایی
چکیده
خلاصه
پیشزمینه: برای تعیین وجود تاندون پالماریس لانگوس از تستهای متعددی استفاده می‌شود. در این مطالعه ما سعی کردیم پایایی درون و بین مشاهده‌گران پنج تست از مشهورترین آنها و همچنین تست فونکسیون عضله فلکسور سطحی پنجم را بررسی نماییم.
مواد و روش‌ها: دو معاینهگر که در مورد انجام تستها آموزش دیده و تمرین کرده بودند، 105 ...
بیشتر
خلاصه
پیشزمینه: برای تعیین وجود تاندون پالماریس لانگوس از تستهای متعددی استفاده می‌شود. در این مطالعه ما سعی کردیم پایایی درون و بین مشاهده‌گران پنج تست از مشهورترین آنها و همچنین تست فونکسیون عضله فلکسور سطحی پنجم را بررسی نماییم.
مواد و روش‌ها: دو معاینهگر که در مورد انجام تستها آموزش دیده و تمرین کرده بودند، 105 داوطلب را در دو نوبت و به فاصله یک ماه مورد بررسی قرار دادند و نتایج معاینه آنها ثبت گردید. میزان پایایی روش‌های مختلف در دو مرحله با اندازه‌گیری Kappa بررسی شد.
یافتهها: میزان Kappa برای تستهای مختلف و مراحل مختلف اندازه‌گیری از 541/0 (پایایی متوسط) تا 813/0 (پایایی تقریبا کامل) برای پالماریس متفاوت بود. بیشترین پایایی درون و بین مشاهده‌گران و همچنین بیشترین توافق با سایر تستها را تست شافر داشت. کمترین میزان Kappa برای تست تامپسون بدست آمد و بقیه تستها پایایی خوب به بالا داشتند. میزان Kappa در مورد پایایی درون و بین مشاهده‌گران برای فلکسور سطحی پنجم به ترتیب 415/0 و 500/0 بود (پایایی متوسط).
نتیجه‌گیری: تستهای مورد مطالعه دارای پایایی خوبی هستند بجز تست تامپسون که وضعیت متوسطی داشت. به نظر میآید تست استاندارد (شافر) بهترین تست برای معاینه وجود یا عدم وجود تاندون پالماریس لانگوس باشد. روش مورد مطالعه برای معاینه فلکسور سطحی پنجم دارای پایی متوسط درون و بین مشاهده‌گران بود.
علیرضا سعید؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیررضا صادقی فر؛ علی اکاتی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع می‌باشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع می‌باشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول میله داخل کانال تخمین زده شده قبل از عمل، با اندازه میله استفاده شده در حین عمل، مقایسه شدند. ابتدا روش اندازه‌گیری بر روی افراد سالم تعیین شد. برای فمور از روش‌های گریتر تروکانتر، پاتلا، گریتر تروکانتر، اپی‌کندیل لترال و الکرانون و نوک انگشت پنجم؛ و برای تیبیا از روش‌های مدیال مالئول، توبرازیته، پرتونگاری ساق سالم و الکرانون و متاکارپ پنجم استفاده گردید. داده‌ها با روش‌های آماری تحلیل شدند.
یافتهها: تقریبا در تمام روش‌ها پایایی درون و بین مشاهده‌گران "خوب" بود. در شکستگی‌های فمور، بهترین ICC (۰/۸۷۹) و پایین‌ترین SEM (۰/۷۷۷) در روش گریتر پاتلا؛ و در شکستگی‌های تیبیا بهترین ICC (۰/۸۶۰) و پایین‌ترین SEM(۰/۶۰۲) در روش مالئول توبرکل مشاهده شد. در مورد فمور، در روش گریترپاتلا ۶۴% موارد، در الکرانون انگشت پنجم ۹۳% و در روش گریتر اپی‌کندیل در تمامی موارد؛ و در مورد تیبیا، در روش مالئول مدیال ۴۰/۹% موارد، در الکرانون متاکارپ ۳۷/۳% ، و در روش پرتونگاری در ۶۵/۰۶% موارد اندازه تخمین زده شده میله بزرگ‌تر از اندازه استفاده شده بود.
نتیجه‌گیری: بهترین تخمین از اندازه میله داخل کانالی در شکستگی فمور با روش گریتر تروکانتر تا پاتلا و در مورد تیبیا با روش مالئول مدیال توبرازیته به دست آمد. لیکن هیچ یک از روش‌های امتحان شده، کاملا مناسب نبودند.
علیرضا سعید؛ محمدرضا بانشی؛ افسین حشمتی؛ امیررضا صادقی فر؛ سامان غیاثی؛ علی اکاتی
چکیده
پیشزمینه: در زمینه تأثیر وجود یا عدم وجود تاندون پالماریس لانگوس بر قدرت چنگش و نیشگون، بررسی‌هایی انجام شده و تأثیر وجود فلکسور سطحی پنجم دست بر قدرت چنگش نیز مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر وجود یا عدم وجود همزمان و همچنین حالتهای مختلف کالبدشناسی پالماریس لانگوس و تاندون فلکسور پنجم بر قدرت چنگش و ...
بیشتر
پیشزمینه: در زمینه تأثیر وجود یا عدم وجود تاندون پالماریس لانگوس بر قدرت چنگش و نیشگون، بررسی‌هایی انجام شده و تأثیر وجود فلکسور سطحی پنجم دست بر قدرت چنگش نیز مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر وجود یا عدم وجود همزمان و همچنین حالتهای مختلف کالبدشناسی پالماریس لانگوس و تاندون فلکسور پنجم بر قدرت چنگش و نیشگون بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، ۵۲۳ داوطلب و به عبارت دیگر ۱۰۴۶ دست بررسی شد. هر دست، از نظر وجود یا عدم وجود تاندونهای پالماریس لانگوس و فلکسور سطحی پنجم و احتمال وابستگی تاندونهای فلکسور سطحی چهارم و پنجم معاینه گردید. سپس قدرت چنگش و نیشگون با دستگاه دینامومتر جامر اندازه‌گیری شدند.
یافتهها: وجود یا عدم وجود پالماریس لانگوس برروی قدرت چنگش، و وجود یا عدم وجود فلکسور سطحی بر قدرت چنگش و نیشگون تاثیر نداشتند. تاثیر وجود تاندون پالماریس لانگوس بر قدرت نیشگون، از نظر آماری معنی‌دار بود (۲۵/۳۸ پوند در دستهای دارای تاندون در مقابل ۲۴/۴۳ پوند در دستهای بدون تاندون) (p < /em>=۰/۰۳). قدرت چنگش و نیشگون در مردان بیش از زنان (۰/۰۰۰۱>p < /em>)، و در سمت راست بیشتر از سمت چپ بود (۰/۰۱۳=p < /span>) .
نتیجه‌گیری: به نظر میرسد نداشتن تاندون پالماریس لانگوس احتمالاً باعث کاهش قدرت نیشگون دست می‌شود، در حالی که داشتن یا نداشتن تاندون پالماریس بر قدرت چنگش و داشتن یا نداشتن فلکسور پنجم بر قدرت چنگش و نیشگون تأثیر ندارند.
